Το παράδοξο των καιρών μας….

Το παράδοξο των καιρών μας……….
είναι πως έχουμε υψηλότερα κτίρια, αλλά ηθική χαμηλότερη, πιο φαρδείς δρόμους, αλλά πιο στενούς ορίζοντες.
Ξοδεύουμε περισσότερα,
αλλά έχουμε λιγότερα, αγοράζουμε περισσότερα, αλλά χαιρόμαστε λιγότερο.
Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια και πιο μικρές οικογένειες, περισσότερες ανέσεις αλλά λιγότερο χρόνο.
Περισσότερη μόρφωση και γνώση αλλά λιγότερη κρίση, περισσότερους ειδικούς και ακόμη περισσότερα προβλήματα, περισσότερα φάρμακα αλλά λιγότερη υγεία.
Πίνουμε πολύ, καπνίζουμε πολύ, ξοδεύουμε απερίσκεπτα, χαμογελάμε λιγότερο, οδηγούμε πολύ γρήγορα, θυμώνουμε περισσότερο, ξυπνάμε κουρασμένοι, βλέπουμε πολύ τηλεόραση και διαλογιζόμαστε πολύ λίγο έως και καθόλου.
Πολλαπλασιάσαμε τις ιδιοκτησίες μας αλλά μειώσαμε τις αξίες.
Μιλάμε πολύ , αγαπάμε λιγότερο και μισούμε συχνά.
Μάθαμε πως να κερδίζουμε τα προς το ζην αλλά όχι πως να ζούμε.
Προσθέσαμε χρόνια στην ζωή μας αλλά όχι ζωή στα χρόνια.
Πήγαμε και ήρθαμε στο φεγγάρι αλλά δεν γνωρίζουμε τον διπλανό μας.
Κατακτήσαμε τον εξωτερικό χώρο αλλά όχι τον “εσωτερικό”.
Δημιουργήσαμε μεγαλύτερα πράγματα αλλά όχι καλύτερα.
Έχουμε κατακτήσει το άτομο αλλά όχι τις προκαταλήψεις.
Προσχεδιάζουμε περισσότερα, αλλά πραγματοποιούμε λιγότερα.
Κατασκευάζουμε μεγαλύτερους και πιο ισχυρούς υπολογιστές για να περιέχουν περισσότερες πληροφορίες, αλλά επικοινωνούμε όλο και λιγότερο.
Αυτοί είναι οι καιροί των fast food και της αργής χώνεψης, μεγάλων ανθρώπων και μικρών χαρακτήρων, των μεγάλων κερδών και των φτωχών σχέσεων.
Αυτοί είναι οι καιροί των διπλών μισθών και των περισσότερων χωρισμών, σπίτια πιο όμορφα αλλά διαλυμένες οικογένειες.
Αυτοί είναι οι καιροί των γρήγορων ταξιδιών, πάνες μιας χρήσης, της χαμένης ηθικής, των σχέσεων μιας νύχτας, των υπέρβαρων και των χαπιών που κάνουν για όλα από το να χαρείς, στο να ηρεμήσεις μέχρι και να αυτοκτονήσεις.
Είναι οι καιροί όπου πολλά φαίνονται και υπάρχουν στην “βιτρίνα αλλά το μαγαζί είναι άδειο”.
Θυμήσου να αφιερώσεις χρόνο με τα πρόσωπα που αξίζουν, τώρα, γιατί δεν θα υπάρχουν για πάντα.
Θυμήσου να πεις μια ευγενική κουβέντα σε κάποιον που σε αναζητά με δέος.
Θυμήσου να αγκαλιάσεις με ζεστασιά το πρόσωπο που βρίσκεται δίπλα σου, γιατί είναι ο μοναδικός/η που αξίζει, και δεν κοστίζει τίποτα.
Θυμήσου να λες ευχαριστώ στους ανθρώπους.
Μια αγαθοεργή πράξη μπορεί να γιατρέψει πληγές που προέρχονται από τα βάθη της ψυχής.
Αφιέρωσε χρόνο στους ανθρώπους, αφιέρωσε χρόνο στον διάλογο, και αφιέρωσε χρόνο για να μοιραστείς όμορφες σκέψεις του νου και συναισθήματα της καρδιάς.
Και να θυμάσαι πάντα …η ζωή δεν μετριέται από το πόσες αναπνοές παίρνουμε αλλά από τις στιγμές που μας τις αφαιρούν.
George Carlin

Read more: http://enallaktikidrasi.com/2013/08/to-paradokso-ton-kairon-mas/#ixzz2gUjDvi4y