Κύκλος Δικαιωμάτων του Παιδιού

 
Ο Κύκλος Δικαιωμάτων του Παιδιού ξεκίνησε τη λειτουργία του τον Ιούλιο του 2003. Δημιουργήθηκε με τον Νόμο 3094/2003, ο οποίος επεκτείνει την αποστολή του Συνηγόρου του Πολίτη στο πεδίο της προάσπισης και προαγωγής των δικαιωμάτων του παιδιού, και λειτουργεί σύμφωνα με τα πρότυπα του διεθνώς καταξιωμένου θεσμού του Συνηγόρου του Παιδιού.
Αποστολή του είναι η προάσπιση και προαγωγή των δικαιωμάτων κάθε προσώπου που δεν έχει συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του. Σε αυτό το πλαίσιο:
διαμεσολαβεί ύστερα από αναφορές πολιτών σε συγκεκριμένες περιπτώσεις παραβίασης δικαιωμάτων του παιδιού, επιδιώκοντας...
την προστασία και την αποκατάστασή τους. Εάν το κρίνει αναγκαίο, σε περιπτώσεις σοβαρών παραβιάσεων, ενεργεί αυτεπάγγελτα
αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για την παρακολούθηση και προώθηση της εφαρμογής των διεθνών συμβάσεων και της λοιπής εθνικής νομοθεσίας για τα δικαιώματα του παιδιού, την ενημέρωση του κοινού, την ανταλλαγή απόψεων με εκπροσώπους φορέων και την εκπόνηση προτάσεων προς την πολιτεία.

Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι ο κ. Γιώργος Μόσχος. Περισσότερα για τον Βοηθό Συνήγορο, τους επιστήμονες στον Κύκλο Δικαιωμάτων του Παιδιού και την Γραμματεία του Κύκλου ΕΔΩ
Ο Συνήγορος του Παιδιού διεθνώς
Ο θεσμός του Συνηγόρου του Παιδιού λειτουργεί ήδη σε 24 από τα 47 κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης. Διεθνώς, ο θεσμικός ρόλος του Συνηγόρου του Παιδιού πρωτοεμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του '80, σε μια χρονική περίοδο που συνέπεσε με τη θέσπιση της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (ΔΣΔΠ). Η διεθνής κοινότητα, ύστερα από τρεις δεκαετίες διαλόγου που ακολούθησαν την υπογραφή της Διεθνούς Διακήρυξης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (1959), κατέληξε, το 1989, σε ένα κείμενο κανόνων και κοινών δεσμεύσεων, που στη συνέχεια επικυρώθηκε σταδιακά από τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ, με σκοπό να ενσωματωθεί στις εθνικές νομοθεσίες, ασκώντας έτσι ουσιαστική επιρροή στις πρακτικές της κάθε χώρας. Η ΔΣΔΠ έχει υπογραφεί και επικυρωθεί από όλα τα κράτη που συμμετείχαν στον ΟΗΕ εκτός από δύο (ΗΠΑ και Σομαλία, τα οποία την έχουν υπογράψει, αλλά δεν την έχουν επικυρώσει ως εθνικό νομοθέτημα).

Η Ειδική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που συστάθηκε από τον ΟΗΕ για την παρακολούθηση της εφαρμογής της Σύμβασης σε όλα τα συμβαλλόμενα κράτη, συμπεριέλαβε στις συστάσεις της προς τα κράτη-μέλη τη δημιουργία «ανεξάρτητων αρχών που θα διασφαλίζουν την καλύτερη εφαρμογή και παρακολούθηση της Σύμβασης». Ειδικότερα, στην Έκθεση Παρατηρήσεών της σχετικά με την εφαρμογή της Σύμβασης στην Ελλάδα (1.2.2002), η Επιτροπή συνέστησε προς την ελληνική κυβέρνηση «να προσδιορίσει σαφώς το ρόλο του Συνηγόρου του Πολίτη και του Παρατηρητηρίου για τα Δικαιώματα του Παιδιού, σύμφωνα με τους κανόνες των Παρισίων (του ΟΗΕ) και να εξασφαλίσει την προσβασιμότητά τους στα παιδιά και ότι μπορούν να επιληφθούν υποθέσεων κατόπιν ατομικών αναφορών με τρόπο ανταποκρινόμενο στις ανάγκες των παιδιών εντός και εκτός οικογένειας.»

Ήδη από το 1997, με πρωτοβουλία του Νορβηγού Συνηγόρου του Παιδιού και με συμμετοχή 12 συναφών ανεξάρτητων αρχών, δημιουργήθηκε το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Συνηγόρων του Παιδιού (ENOC), το οποίο καθόρισε τις προδιαγραφές που θα έπρεπε να πληροί μια τέτοια Αρχή. Στην Ελλάδα, η δημόσια συζήτηση για τη δημιουργία Συνηγόρου του Παιδιού με βάση τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας αλλά και τις συστάσεις της Ειδικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Παιδιού του ΟΗΕ κατέληξε στην έκδοση του Νόμου 3094/2003, που ανέθεσε την αρμοδιότητα της προάσπισης και της προαγωγής των δικαιωμάτων του παιδιού στην ανεξάρτητη αρχή Συνήγορος του Πολίτη.