Ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που θα ήθελαν να παρευρεθούν στην κηδεία τους και ακόμα λιγότεροι όσοι τολμούν να υποθέσουν ποια είναι εκείνα που θα μετάνιωναν στο τέλος της ζωής τους! Όμως, υπάρχουν κάποια άτομα που βρίσκονται τόσο κοντά σε ανθρώπους που «εγκαταλείπουν» τη ζωή, όσο χρειάζεται για να ακούσουν κάτι από τα παραπάνω.
Η Bonnie Ware, νοσοκόμα που ασχολείται με την παρηγορητική φροντίδα ατόμων που διανύουν τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής τους, λέει ότι είναι εκπληκτικό το γεγονός πως, οι περισσότεροι άνθρωποι «φεύγουν» με τις ίδιες στενοχώριες.
Ίσως, όπως θα ήταν αναμενόμενο, είναι τα απλά πράγματα στη ζωή που οι περισσότεροι άνθρωποι θα ήθελαν να καταφέρουν όπως, η...
διατήρηση επαφών με φίλους και το να είναι κανείς ο εαυτός του. Όμως, η κα Ware διαπίστωσε επίσης ότι, η λύπη σχετίζεται και με τη συνήθεια των αντρών να εργάζονται πάρα πολύ σκληρά, όπως και με την ελλιπή έκφραση συναισθημάτων τους!
Ορμώμενη από την εμπειρία και τις γνώσεις που έχει αποκομίσει τόσα χρόνια, η Bonnie Ware αναφέρει στο βιβλίο της: «Οι άνθρωποι όταν μεγαλώνουν πολύ και έρχονται αντιμέτωποι με το δικό τους θάνατο, παρουσιάζουν πρωτοφανείς αλλαγές στον τρόπο συμπεριφοράς τους. Ο καθένας βιώνει μια ποικιλία συναισθημάτων, όπως είναι η άρνηση, ο φόβος, ο θυμός, οι τύψεις, περισσότερη ακόμα άρνηση και τέλος η αποδοχή. Όμως, όλοι τελικά, βρίσκουν τη γαλήνη πριν «αναχωρήσουν».
Στην προτροπή όμως να αναφέρουν ποια είναι εκείνα για τα οποία έχουν μετανιώσει ή αν τους ξαναδινόταν η ευκαιρία θα τα έκαναν διαφορετικά, η πλειονότητα των ανθρώπων αναφέρθηκε κυρίως στα παρακάτω πέντε!
1.«Μακάρι να είχα το θάρρος να ζήσω μια πιο αληθινή ζωή για εμένα και όχι εκείνη που περίμεναν οι άλλοι από εμένα.»
Αυτή αποτελεί την πιο κοινή λύπη όλων. Όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι η ζωή τους έχει σχεδόν τελειώσει και κοιτάνε πίσω στο παρελθόν τους, δυσανασχετούν διαπιστώνοντας πόσα από τα όνειρά τους έχουν μείνει ανεκπλήρωτα, γεγονός που οφείλεται κυρίως στις επιλογές που τελικά έκαναν. «Η υγεία προσφέρει στους ανθρώπους ένα είδος ελευθερίας που πολύ λίγοι συνειδητοποιούν, ενώ οι περισσότεροι το αντιλαμβάνονται αφού τη χάσουν», σημειώνει η Bonnie Ware.
2.«Μακάρι να μην εργαζόμουν τόσο σκληρά»
Αυτός είναι κοινός τόπος για κάθε άντρα ασθενή! Εξαιτίας των πολλών εργασιακών ωρών –οι οποίες πολλές φορές δεν αποτελούν αναγκαστικό τρόπο ζωής για την εξοικονόμηση χρημάτων, αλλά κυρίως για την ανέλιξη που επιδιώκουν οι περισσότεροι- χάνουν το μεγάλωμα των παιδιών τους, αλλά και την τρυφερότητα της συντρόφου τους.
3.«Μακάρι να είχα το θάρρος να εκφράσω τα συναισθήματά μου»
Πολλοί άνθρωποι «καταστέλλουν» τα συναισθήματά τους, προκειμένου να διατηρήσουν τις ισορροπίες με τους γύρω τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην καταφέρνουν ποτέ να επιδείξουν ποιοι πραγματικά είναι και για ποια πράγματα είναι ικανοί.
4.«Μακάρι να είχα κρατήσει επαφή με τους φίλους μου»
Συχνά δεν συνειδητοποιούμε τα πραγματικά οφέλη που προσφέρουν οι παλαιότεροι των φίλων μας στη ζωή μας. Είμαστε τόσο απορροφημένοι από την καθημερινότητά, που αφήνουμε σημαντικές φιλίες να γλιστρούν μέσα από τα χέρια μας με την πάροδο των ετών.
5.«Μακάρι να είχα αφήσει τον εαυτό μου να είναι πιο ευτυχισμένος»
Αυτή είναι μια εκπληκτική κοινή διαπίστωση. Πολλοί δεν αντιλαμβάνονται μέχρι το τέλος της ζωής τους ότι, η ευτυχία αποτελεί επιλογή. Μένουν κολλημένοι στα παλιά πρότυπα και τις συνήθειες, στη λεγόμενη «άνεση της οικειότητας». Ο φόβος της αλλαγής κάνει τους ανθρώπους να προσποιούνται μπροστά στους άλλους, αλλά και τους εαυτούς τους, όταν βαθιά μέσα τους θα ήθελαν να κάνουν εντελώς διαφορετικά πράγματα. Να γελάσουν περισσότερο και να κάνουν πιο πολλές ανοησίες σε στιγμές που ο καθωσπρεπισμός επιβάλει άλλη συμπεριφορά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.