Ράβε ξήλωνε στο θέμα του Ομίλου Ασπίς! Ένα διαχρονικό και διακομματικό έγκλημα.

 Από τον Σεπτέμβριο του 2009 έχουμε αλλάξει 4-5 κυβερνήσεις. Τότε, είχαμε κυβέρνηση Καραμανλή, στη συνέχεια είχαμε παντοδύναμη κυβέρνηση Παπανδρέου, μετά κυβέρνηση Παπαδήμου, μετά την υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμένου και από το 2012 κυβέρνηση Σαμαρά και μάλιστα για έναν σχεδόν χρόνο τρικομματική κυβέρνηση και στη συνέχεια δικομματική. Τι άλλαξε την πενταετία αυτή στην ελληνική κοινωνία, στην ελληνική πολιτική ζωή, στην ελληνική οικονομία; Τα πάντα! Ποιος θα φανταζότανε απόλυση δημοσίου υπαλλήλου; Ποιος θα φανταζότανε μείωση μισθών και κατακρήμνιση συντάξεων; Ποιος θα φανταζότανε...
κόψιμο του δώρου Χριστουγέννων; Ποιος μπορούσε να σκεφθεί κλείσιμο της ΕΡΤ ή πώληση του Αστέρα Βουλιαγμένης; Ποιος θα μπορούσε να σκεφθεί κλείσιμο της Αγροτικής Τράπεζας και τόσα άλλα για να μη τα απαριθμούμε ένα-ένα…; Και το καθένα με μια απόφαση, σωστή-λάθος, άλλο θέμα. Με μια απόφαση π.χ., μια Παρασκευή βράδυ έκλεισε η Αγροτική Τράπεζα! Τόσο απλά.
Κι’ όμως υπάρχει κάτι που καμία από αυτές τις κυβερνήσεις δεν μπόρεσε να λύσει! Το θέμα του Ομίλου Ασπίς! Καμία κυβέρνηση, κανένας Υπουργός επί πέντε σχεδόν χρόνια, δεν μπόρεσε να πάρει μια απόφαση και να λύσει το θέμα. Θα μου πείτε, πόσο εύκολο θα ήταν να την πάρει; θα ήταν δίκαιη απόφαση; Θα ωφελούσε όλους τους θιγμένους; Θα κάλυπτε το σύνολο των ασφαλισμένων; Θα απέδιδε δικαιοσύνη; Γιατί, όλες οι άλλες αποφάσεις που προανέφερα, είχαν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά; Γιατί λοιπόν δεν έχει λυθεί το θέμα αυτό; Γιατί δεν έχει παρθεί κάποια απόφαση; Ή μήπως αποφάσεις πάρθηκαν, όσο σκληρές, όσο μοναδικές, όσο πρωτοφανείς κι ήταν, μόνο αν περιλαμβανότανε σε κάποιο μνημόνιο, σε κάποια έκθεση διεθνούς οργανισμού;
Και βέβαια, πώς να περιληφθεί το θέμα αυτό σε κάποια τέτοια έκθεση; Πώς να εξηγήσεις στους «κουτόφραγκους» ότι η Πολιτεία έκλεισε μια ασφαλιστική εταιρεία ζωής, χωρίς ουδεμία πρόβλεψη για τις δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένους της; Πώς να εξηγήσεις ότι με μια απόφαση, του τότε Επόπτη ή της τότε κυβέρνηση (μου είναι παντελώς αδιάφορο), βρέθηκαν ανασφάλιστοι, χωρίς ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη χιλιάδες άτομα, που δεν είχαν πλέον την ασφαλισιμότητα να πάνε σε άλλη εταιρεία; Πώς να εξηγήσεις ότι το περί δικαίου αίσθημα δεν ικανοποιείται με την φυλάκιση του ιδιοκτήτη της, αλλά πρωταρχικά με την συνέχιση της ασφάλισης των πελατών της;
Πραγματικό μυστήριο! Γιατί δεν έχουν λύσει το θέμα; Τι συμφέροντα κρύβονται στην μη επίλυσή του; Γιατί βλέπουν το φως της δημοσιότητας σχέδια επίλυσης, στη συνέχεια αποσύρονται, μετά επανεμφανίζονται, γίνονται επαφές των εκπροσώπων των συλλόγων ζημιωθέντων με πολιτικά-κυβερνητικά πρόσωπα, εκδίδονται ανακοινώσεις, λαμβάνονται διαβεβαιώσεις, μετά εμφανίζονται άλλα σχέδια επίλυσης που με τη σειρά τους αποσύρονται κ.ο.κ.; Το σχέδιο με την μεγαλύτερη εφευρετικότητα ήταν αυτό που προέβλεπε εν μέρει την αποζημίωση των ασφαλισμένων και εν μέρει την μετατροπή τους σε… επενδυτές, μέσω της δημιουργίας “εταιρείας real estate” με τα ακίνητα του ομίλου, από τις δραστηριότητες της οποίας, εν ευθέτω χρόνω, και με την άνοδο των τιμών, θα ελάμβαναν τα υπόλοιπα. Ανατέθηκε μάλιστα και σε γνωστό δικηγορικό γραφείο η σύνταξη της σχετικού σχεδίου νόμου! Θα μου πείτε, οι ασφαλισμένοι της Ασπίδας, επενδυτές σε real estate; Γιατί σας ξενίζει; Εδώ, οι ευρωπαίοι ηγέτες έχουν επισήμως δηλώσει ότι οι καταθέτες των τραπεζών είναι… επενδυτές και συνεπώς φέρουν και το επενδυτικό ρίσκο, στους δικαιούχους της Ασπίδας θα κολλάγαμε;
Σε κάθε περίπτωση το σχέδιο αυτό δεν περπάτησε, όπως πληροφορηθήκαμε υπήρχαν πολλά νομικά προβλήματα, υπήρχαν και αντιδράσεις… δικών μας ανθρώπων, ξαναμπήκε στο συρτάρι (μάλλον οριστικώς) και σήμερα επεξεργάζονται οι αρμόδιοι την αξιοποίηση του Εγγυητικού Κεφαλαίου Ζωής για την επίλυση του θέματος. Όχι όμως με τις σημερινές του αρμοδιότητες, αλλά με νέο σενάριο που θα εκτυλιχθεί γύρω από το Εγγυητικό Κεφάλαιο! Με πρόσθετη δραστηριότητα, με πρόσθετα έσοδα, με άλλο μοντέλο. Ήδη, πριν δημοσιοποιηθεί πλήρως, ψιθυρίζονται και οι αντιδράσεις για την πηγή των πρόσθετων εσόδων. Ως σκέψη βέβαια είναι φυσιολογική, αφού αν μπορούσε το Εγγυητικό να λύσει το θέμα με τις αρμοδιότητες και το ταμείο που έχει, θα το είχε ήδη κάνει.
Πολλοί πιστεύαμε ότι εν όψει εκλογών θα έτρεχαν να ανακοινώσουν κάτι οριστικό που θα εφάρμοζαν αμέσως, πριν τις εκλογές. Αυτό, δεν είναι πλέον πιθανό. Το πολύ-πολύ να ξαναδιαβάσουμε ότι συναντήθηκαν και πάλι με τους εκπροσώπους των ζημιωθέντων και να ξανακούσουμε τις διαβεβαιώσεις περί οριστικής επίλυσης του προβλήματος ”που θα καλύπτει στον μέγιστο δυνατό βαθμό… κ.λπ. κ.λπ.”. Μέχρι τις επόμενες αντιδράσεις και την επανεξέταση του θέματος, βέβαια.
Ας μην ξεγελιόμαστε. Το ράβε-ξήλωνε θα συνεχιστεί για πολύ ακόμα. Η ανάκληση των αδειών λειτουργίας της Ασπίδας Πρόνοιας και της Commercial Value, χωρίς οποιαδήποτε πρόβλεψη για τους ασφαλισμένων των κλάδων ζωής και υγείας, είναι ένα διαρκές έγκλημα για το οποίο, για πολύ καιρό ακόμα, θα αναζητούνται οι υπεύθυνοι και θα τιμωρούνται οι ασφαλισμένοι. Και δυστυχώς, οι λύσεις θα συνεχίσουν να πηγαινοέρχονται. Δεν γνωρίζω πως ξεκίνησε το έγκλημα. Γνωρίζω όμως, ότι έχει καταστεί πλέον, διαχρονικό και διακομματικό. Ίσως γι αυτό, να μην είναι εφικτή πλέον η λύση του, παρά μόνον δικαστικώς.

 Αριστείδης Παπανικόλας
  insurancedaily.gr