Έχει μεγάλη σημασία να ζούμε σε ένα κράτος όπου ανεξάρτητα του ποιός κυβερνάει, υπάρχει ένα πλαίσιο λειτουργίας που προσφέρει αίσθηση σταθερότητας και προγραμματισμού.
Πριν σκεφτούμε τι είναι σωστό ή λάθος σχετικά με τις εξαγγελίες του Υπουργού Υγείας για κατάργηση της συμμετοχής του ΕΟΠΥΥ στα νοσήλεια ιδιωτικών κλινικών, πριν καταλήξουμε στο αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με την ιδεολογία και τη φιλοσοφία πίσω απο αυτήν, πρέπει να σκεφτούμε όλους αυτούς τους πολίτες που εμπιστεύτηκαν αυτή τη συνέργεια κράτους και ιδιωτικού τομέα και αγόρασαν προγράμματα “με απαλλαγή”.
Η κατάργηση αυτών των συμβολαίων εν μια νυκτί θα βλάψει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων που ήδη έχουν πρόβλημα υγείας και δεν θα μπορέσουν να αντικαταστήσουν το συμβόλαιό τους με συμβόλαιο πλήρους κάλυψης.
Ως γνωστόν όταν επέλθει ο κίνδυνος, δηλαδή εν μέσω ή κατόπιν ασθένειας ή τραυματισμού η εταιρεία δεν παρέχει βελτίωση των όρων του συμβολαίου.
Ακόμη, τα προγράμματα απαλλαγής προτιμήθηκαν ευρέως από πολίτες μεσαίου εισοδήματος που δεν μπορούσαν να αγοράσουν πλήρη κάλυψη ωστόσο ήθελαν να βελτιώσουν τις παροχές υγείας που μπορούσαν να έχουν για τον εαυτό τους και τους δικούς τους. Αγόρασαν λοιπόν πιο προσιτά προγράμματα με απαλλαγή 1.500 ή 2.000 ευρώ γνωρίζοντας ότι το ποσοστό αυτό θα το επωμιστεί ο δημόσιος φορέας, του οποίου την εισφορά έτσι κι αλλιώς πληρώνουν υποχρεωτικά.
Να όμως που το κράτος σκέφτεται τώρα να καταργήσει αυτά τα συμβόλαια και έτσι να αφαιρέσει αυτή την πρόσβαση σε βελτιωμένες παροχές υγείας από τους πολίτες, στρέφοντάς τους υποχρεωτικά στο ήδη υπερ-φορτωμένο ΕΣΥ. Διότι είναι αμφίβολο αν οι περισσότεροι από αυτούς θα μπορέσουν να πληρώσουν την μεταβολή από συμβόλαια απαλλαγής σε συμβόλαια πλήρους κάλυψης!
Τα προγράμματα απαλλαγής ωστόσο, ήταν συμφέροντα προς κάθε πλευρά: ο πολίτης πλήρωνε λιγότερο ασφάλιστρο, τα δημόσια ταμεία πλήρωναν κατ’ αναλογία, αυτό ακριβώς που θα πλήρωναν αν η περίθαλψη γινόταν σε δημόσιο νοσοκομείο, έκαναν δηλαδή αυτό για το οποίο φτιάχτηκαν, και οι ασφαλιστικές είχαν την δυνατότητα να πουλάνε περισσότερο και έτσι, στην τελική, να προσφέρουν περισσότερα και στην κοινωνία, εκτός από τα δικά τους κέρδη.
Οι ασφαλιστικές δεν είναι άλλωστε παρίας του συστήματος. Είναι βασικός θεσμικός επενδυτής, πληρώνουν το κράτος, δίνουν δουλειά σε χιλιάδες κόσμο και ποιότητα ζωής σε εκατομμύρια και ξελάσπωσαν και τη χώρα πληρώνοντας αδιαμαρτύρητα το κούρεμα των ομολόγων.
Όποια Κυβέρνηση έρχεται στην εξουσία πρέπει να αναγνωρίζει ότι υπάρχει συνέχεια στο κράτος!
Βεβαίως η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια ένα τμήμα της αγοράς, κόντρα στη φιλοσοφία και την ιδεολογία της ασφάλισης, δημιούργησε προϊόντα που είχαν ως επίκεντρο αυτή ακριβώς τη συμμετοχή του κρατικού φορέα. Άλλο είναι όμως να δικαιούται ο πολίτης να χρησιμοποιεί τον κρατικό φορέα και άλλο να ασκείται ο κλάδος ιδιωτικής υγείας με επίκεντρο το κράτος – το δεύτερο είναι κάτι που πρέπει να αποδοκιμάζεται.
Πάντως αν η οπτική της Κυβέρνησης θεωρηθεί σωστή και εφαρμοστεί στην δευτεροβάθμια περίθαλψη, τότε δεν θα πρέπει να ισχύσει κάτι ανάλογο και στην πρωτοβάθμια περίθαλψη (εξετάσεις); Βεβαίως, αν χρησιμοποιηθεί και εδώ η ίδια λογική και ομοίως, ακυρωθεί η συμμετοχή του ΕΟΠΥΥ σε εξετάσεις που γίνονται σε ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, υπάρχουν οι υποδομές για να αντέξει το κράτος; Μπορούν να υποστηριχτούν δημόσια διαγνωστικά κέντρα στο ύφος των ιδιωτικών ή οι ασθενείς θα πρέπει αναγκαστικά να στραφούν στα εφημερεύονται νοσοκομεία ή στα ραντεβού του δημοσίου και τις δίμηνες συχνά αναμονές;
Κάθε παρέμβαση, δεν πρέπει να γίνεται με επίκεντρο τον πολίτη και το συμφέρον του; Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι σίγουρο καθόλου ότι θα ανυψωθεί το επίπεδο της ιατρικής περίθαλψης του μέσου ανθρώπου αν του απαγορευτεί, λόγω κόστους ή συνθηκών, η πρόσβαση σε ιδιωτικές κλινικές και διαγνωστικά κέντρα και περιοριστεί να απευθύνεται αποκλειστικά στο ήδη εξαντλημένο ΕΣΥ, ειδικά αν πρόκειται για άτομα που ήδη νοσούν.
Την ιδιωτική ασφάλιση μπορεί να μην τη συμφέρει η κατάργηση της κρατικής συμμετοχής, το σημαντικό όμως είναι αν περισσότερο θα χάσει ή θα κερδίσει ο πολίτης από αυτή την αλλαγή! Το σημαντικό είναι να μην παίρνει το κράτος αποφάσεις με βάση οποιαδήποτε “συντεχνιακή” λογική, είτε αυτή ευνοεί τον ιδιωτικό, είτε τον δημόσιο τομέα!
Πηγή:unterwriter.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.