Η νομική ευθύνη του γιατρού για ιατρικά σφάλματα!

Πως ο ασθενής μπορεί να διεκδικήσει αποζημίωση. Ποια τα νομικά του όπλα

Άρθρο του δικηγόρου Τζώρτζη Ρούσσου, trlawfirm.gr

Αρκεί για τη Δικαιοσύνη ακόμη και η ελαφρά αμέλεια του ιατρού προκειμένου ο ασθενής που υπέστη ζημιά από τις ιατρικές υπηρεσίες να διεκδικήσει αποζημίωση στα Δικαστήρια.


Σύμφωνα με τη νομοθεσία λοιπόν «ο ιατρός οφείλει να παρέχει με ζήλο, ευσυνειδησία και αφοσίωση την ιατρική του συνδρομή, σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της ιατρικής επιστήμης και της κτηθείσας πείρας τηρώντας τις ισχύουσες διατάξεις για τη διαφύλαξη των ασθενών και την προστασία των υγιών».


Αν λοιπόν δούμε τι γίνεται στα δικαστήρια με βάση τη νομοθεσία τότε θα διαπιστώσουμε ότι ο ιατρός ευθύνεται σε αποζημίωση για τη ζημία που έπαθε ο ασθενής πελάτης του από κάθε αμέλειά του, ακόμη και ελαφρά, αν κατά την εκτέλεση των ιατρικών του καθηκόντων παρέβη την υποχρέωσή του να ενεργήσει σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της ιατρικής επιστήμης επιδεικνύοντας τη δέουσα επιμέλεια, δηλαδή αυτή που αναμένεται από το μέσο εκπρόσωπο του κύκλου του.


Το δύσκολο λοιπόν είναι να αποδείξουμε ότι δεν έδειξε τη δέουσα επιμέλεια… Αν όμως το αποδείξουμε ο ιατρός ευθύνεται στην καταβολή αποζημίωσης και χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης του παθόντος ασθενούς.


Σε μία αγωγή λοιπόν που διεκδικούμε χρήματα από τον ιατρό λόγω λάθους που έκανε κατά τη διάγνωση ή την εγχείρηση αυτό που καλούμαστε να αποδείξουμε στον δικαστή είναι ότι ο ιατρός κινήθηκε έξω από τα όσα θα έκανε ο μέσος όρος των γιατρών της ειδικότητας του.


Αντίστοιχα ο ιατρός δεν φέρει καμία ευθύνη (για τη ζημία που έπαθε ο ασθενής πελάτης του) αν ενήργησε κατά τους κανόνες της ιατρικής επιστήμης (lege artis) και, ειδικότερα, όπως θα ενεργούσε κάτω από τις ίδιες συνθήκες και περιστάσεις και έχοντας στη διάθεση του τα ίδια μέσα ένας συνετός και επιμελής ιατρός.


Σ’ αυτό το σημείο λοιπόν είναι που εστιάζουμε οι δικηγόροι ώστε αυτός που υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ασθενή να αποδείξει ότι ο ιατρός δεν κινήθηκε, κατά το χειρισμό της υπόθεσης του ασθενούς, σύμφωνα με τους όρους τις ιατρικής επιστήμης. Αντίθετα ο αντίδικος δικηγόρος που υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ιατρού καλείται να αποδείξει ότι ο εναγόμενος πελάτης του κινήθηκε όπως θα ενεργούσε κάθε άλλος ιατρός.

Γιατί θεωρείται υπέρ του ασθενούς η ειδικότητα του ιατρού


Όπως έχουν αποφανθεί πολλές φορές τα ελληνικά δικαστήρια η ειδικότητα που έχει ο ιατρός λαμβάνεται ιδιαιτέρως υπόψη και αποτελεί και το λόγο βαρύτερης ευθύνης του. Ο λόγος βρίσκεται στο γεγονός ότι θεωρείται δεδομένου ότι ο ασθενής προσέφυγε στις υπηρεσίες του λόγω αυτής ακριβώς της ειδικότητας και μάλιστα πλήρωσε πολύ ακριβότερα αυτές τις υπηρεσίες.

Το όπλο του καταναλωτικού νόμου


Λέγεται «νόθος αντικειμενική ευθύνη για τον υπαίτιο ιατρό»… Πίσω από τον δυσνόητο νομικό ορισμό όμως κρύβεται ένα πυρηνικό όπλο υπέρ του ασθενούς που υπέστη ζημιά από τις παρεχόμενης ιατρικές υπηρεσίες.


Ο λόγος για το βάρος αποδείξεως καθώς ο νόμος για την προστασία των καταναλωτών αντιστρέφει το τεκμήριο αθωότητας του εναγομένου υπό την έννοια ότι ο εναγόμενος ιατρός πρέπει να αποδείξει ότι ΔΕΝ είναι ένοχος (αντεστραμμένο βάρος αποδείξεως).


Αναλυτικότερα ο ασθενής που υπέστη βλάβη κατά την παροχή των ιατρικών υπηρεσιών καλείται να αποδείξει την παροχή των υπηρεσιών, τη ζημία του και τον αιτιώδη σύνδεσμο της ζημίας με την ιατρική υπηρεσία.


Αντίθετα ο γιατρός σε περίπτωση αγωγής εναντίον του καλείται να αποδείξει για να απαλλαγεί από την ευθύνη είτε την ανυπαρξία των ευθυνών που του καταλογίζονται (δηλαδή ότι δεν έδρασε από αμέλεια αλλά όπως θα δρούσε κάθε ιατρός που αντιμετώπιζε αυτή την περίπτωση). Επίσης ο ιατρός καλείται να προβάλει και να αποδείξει το αν υπάρχει κάποιος λόγος που εξαλείφει την ευθύνη του.